Jorge Luis Borges’in, “Anlar” şiiri beni çok etkilemişti. 85 yaşında ve artık ömrünün son anlarını yaşayan
ihtiyar bir adamın hayatında yapamadıklarını ve pişmanlıklarını anlatan bu
şiiri daha sonra defalarca okudum. Eminim ki sizlerde okuduğunuzda benim gibi
çok etkilenecek belki hayatınızın kalan kısmı ile ilgili planladığınız pek çok
şeyi gözden geçirmek isteyeceksiniz.
Bu şiiri ikinci defa okuduktan sonra bu yazıyı yazmaya
karar vermiştim. Başlık olarak da aynı zamanda bu şiirin de başlığı olan,
“Anlar” ı düşünmüştüm. Fakat yine başka bir yazıda okuduğum ve Mevlana’ya ait
olan, “ Dostlarınızı sıkça ziyaret ediniz. Çünkü üzerinde yürünmeyen yollar,
diken ve çalılarla kaplanır." Sözündeki, “Yürünmeyen yollar” kelimelerinin
anlam olarak ta bu yazıya daha çok uyacağını ve benim için de, hayatımın geriye
kalan kısmında daha yürünecek çok yolum olduğunu da düşünerek yazımın başlığımı
bu şekilde yazmaya karar verdim.
Önce isterseniz sizler ile 24 Ağustos 1899’da Buenos
Aires’te doğan. Babasının da edebiyatçı olmasının etkisi ile edebiyata yönelen
ve 1955 yılında aileden gelen genetik rahatsızlığından dolayı görme duyusunu
tümüyle kaybetmesine rağmen üretmekten hiçbir zaman vazgeçmeyen birçok ödül
alıp eserleri dünya çapında yayımlanan ve 14 Haziran 1986’da 87 yaşındayken
hayatını kaybeden Jorge Luis Borges’in Anlar şiirini paylaşayım.
ANLAR
Eğer, yeniden
başlayabilseydim yaşamaya,
İkincisinde, daha çok hata
yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz,
sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde
olmadığım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı
asla.
Daha çok riske
girerdim.
Seyahat ederdim daha
fazla.
Daha çok güneş doğuşu
izler,
Daha çok dağa tırmanır, daha
çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim birçok yere
giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve
daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu
hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve
verimli kılan insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim
eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem.
Yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar. Siz de
anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında
termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım
ben.
Yeniden başlayabilseydim
eğer, hiçbir şey taşımazdım.
Eğer yeniden
başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı
fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar
yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder,
güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım, bir
şansım olsaydı eğer.
Ama işte 85'indeyim ve
biliyorum...
ÖLÜYORUM...
Borges’sin 85 yaşında ve görme engelliyken yazdığı bu
şiirde hepimiz kendimizden bir şeyler bulabiliriz. Hayatlarımız şehrin telaşı
ve karmaşası, iş yaşantısının stresi içerisinde, denemekten ve hata yapmaktan
kaçarken. Hayatın her alanında iş, sağlık, özel hayat fark etmez, her daim
mükemmel ve kusursuz olmaya çalışırken. Elimizdeki, gözümüzün önündeki pek çok
değerin, güzelliğin kıymetini bilemeden, bu güzellikleri doyasıya yaşayamadan
yitip gidiyor.
Gelin bu şiiri okuduktan sonra birbirimize daha çok
selam verelim. Kafamızı önümüzden kaldırıp etrafımızdaki güzel şeylerin farkına
verelim. Sadece kendimiz ve ailemiz için değil, toplum için, tüm insanlık için
faydalı bir şeyler yapalım. Yeni yerler keşfedelim. Yeni insanlar ile
tanışalım. Daha çok okuyalım daha çok gezelim. Sevdiklerimizin kıymetini
yaşarken bilelim. Çocuklarımız ile daha çok vakit geçirelim.
Ben mi? Başlıkta da yazdığım gibi, henüz yürünmeyen ve
yürünecek yollarım var…
Bir sonraki yazımda görüşmek üzere, hoşça kalın.
Hakkı Şenkeser
Yorumlar
Yorum Gönder