Maraton Koşmak

Merhaba çok değerli Hakkı Şenkeser “Benim Dikey Dünyam” okurları. Geçtiğimiz hafta sonu 7 Kasım 2021 tarihinde 43.Kıtalar Arası İstanbul Maratonunda bir kez daha maraton yani 42 kilometre koştum. Bu benim 3.maraton koşum oldu. Koşu öncesi yaptığım hazırlıklarda ve sosyal medya paylaşımlarımda hep son kez maraton koşacağımın altını çizdim ve hep son maratonum dedim.

 

Aslında şöyle bir düzeltme yapmak gerekir diye de düşünüyorum. Asfaltta bir kez daha maraton koşmayacağım. Yoksa çok sevdiğim dağlar ile koşu etkinliğini bir araya getiren trail koşularında yine uzun mesafeler koşmayı hedefliyor ve hayal ediyorum. Hatta bu isteğimi bu yıl içerisinde ilk olarak haziran ayında;

Dağ Yenice Trail Koşusu

Temmuz ayı içerisinde;

Uludağ Premium Trail Koşusunda

Koşarak gerçekleştirdim.

Yoksa şehir içerisinde gerçekleştirilen ve çok farklı bir ambiyansı ve özellikle özel bir misyon ve anlam yüklü olan yol koşularında, 10K ve 15K asfalt koşularında koşmaya sağlığım elverdiği sürece devam edeceğim.

Bugün maraton koşusu başlıklı bu yazımı yazmak için klavyenin karşısına oturduğumda son maraton koşum derken içim biraz burkuldu. Sanırım bu kadar kesin ve net konuşmamam gerektiğini de biliyorum. Kim bilir?

İlk maraton koşumu yine 2016 yılında yine Kıtalar Arası İstanbul Maratonunda koşmuştum. Ertesi sene yani 2017 yılında bir kez daha İstanbul maratonunda koştum.

 

Dolayısıyla artık amatörce de olsa maraton nasıl koşulur? Maratona nasıl hazırlanmak gerekir? Antrenman, beslenme ve dinlenme planlarınız nasıl olmalıdır? Noktasında artık deneyimli olduğumu düşünüyorum.

 

Bunu söylerken de amacım kesinlikle profesyonel seviyede süre hedefi olan bir maraton koşusu değil, aksine maraton koşusunu sağlıklı bir şekilde bitirmeyi hedefleyen kendi içerisinde bir strateji içeren ve hedefi, maraton koşusu için konulan zaman süresi içerisinde finish noktasına yani hedefe sağlıklı bir şekilde ulaşmak olan maraton koşusunu kastediyorum.   

 

Dolayısıyla maraton koşmayı hedefleyen ve ilk defa maraton koşacak arkadaşlarıma;

İlk Maratonum

Başlıklı blog yazımı okumalarını tavsiye ediyorum.

Sanırım maraton koşan ya da maraton koşmayı hedefleyen pek çok koşucunun neden maraton koştuğuna ya da maraton koşmak istediğine dair bir hikâyesi vardır. Benimkisi tamamen dağlar ile ilgili. Koşmaya başlamadan çok daha önce dağlara tırmanıyordum. Koşmak benim için çoğunlukla 10 km ve 15 km koşularından ibaretti.

 

Ama dağlara çıkmak, dağın zirvesine ulaşmak kendi içerisinde pek çok strateji gerektirir. Öncelikle fiziksel ve mental olarak her daim hazır olmalısınız. Sadece bu kadar mı? Kesinlikle değil. Dağın zirvesine ulaşmak, mücadele gücü, sabır, motivasyon ve haddini bilmek gibi kendi içerisinde pek çok dinamik içerir. Konu ile ilgili olarak;

Zirveye mi Yürümek İstiyorsun?

Başlıklı yazımı okuyabilirsiniz.

İşte tam da burada neden maraton koşmak istediğimi ve koştuğumu anladığınızı düşünüyorum.

Hatta ünü maraton koşucusu Emil Zatopek’in çok sevdiğim bir alıntısını da altta paylaşmak isterim.

“Koşmak istiyorsanız çıkıp birkaç kilometre koşun. Farklı bir hayat yaşamak istiyorsanız, maraton koşun.”

Dolayısıyla maraton koşmak fikrimin çıkış noktası dağlar yani keşif yapma isteği oldu. Türk dağcısı Tunç Fındık’ın, 8000/Yüksek Macera isimli kitabının ön sözünde yazdığı gibi;

Keşif olayı Amerika’yı keşfetmek kadar büyük olmak zorunda değildir. İnsan ruhu zorluklarla mücadele etmeye ve keşif yapmaya ihtiyaç duyar.

Dolayısıyla maraton koşmak benim için dağlara çıkmanın şehir içerisinde gerçekleştirilen karşılığı gibi.  Maraton koşarken öyle sınavlardan geçersiniz ki bunu tarif edebilmek için sanırım;

Bir maraton koşusu, 42.195 metre boyunca koşmak yaşamın her duygusunu içerirmiş.

Sözü kesinlikle açıklayıcı olacaktır. Geriye dönüp baktığımda, kesinlikle çok doğruymuş diyorum. Maraton koşusu boyunca koştuğunuz saatler içerisinde;

Start noktasında motivasyon üst düzeydedir. Kalabalığın coşkusu sizi de motive eder. Başlamak için artık sabırsızsınızdır. Yerinizde duramazsınız.

İlk 10 kilometre sonrasında her şey mükemmel gidiyordur. Gücünüz ve motivasyonunuz üst düzeydedir.

20. kilometreye geldiğinizde saatinize bakar ve kendinize şunu söylersiniz. Yolu yarıladım ve kendimi iyi hissediyorum. Sanırım hedeflediğim sürede bitireceğim.

25.ve 30. Kilometreler arasında artık yavaş yavaş maraton gerçeği ile yüzleşmeye başlarsınız. Glikojen depolarınız tükenmeye ve bacaklarınızda ki gücün tükenmeye başladığını hissedersiniz. Beyninizden gelen tek mesaj; Bu kesinlikle çok zor dur.

30 ve 40. Kilometreler arası artık tam bir savaş ve mücadeledir. Beyniniz en temel içgüdüsü olan, hayatta kalma içgüdüsü ile size karşı tüm oyunlarını oynar. Pes etmek kolay olanı seçmektir. İşte tam da burada çok sevdiğim bir sözü her seferinde hatırlar ve sıkça da paylaşırım.

"Güç zaferlerinizden gelmez. Mücadeleleriniz gücünüzü geliştirir. Zor bir hayatın içinde olduğunuzda ve teslim olmadığınızda. İşte güç budur."

Maratonun son 2 kilometresi artık bu büyük mücadelenin son anlarıdır. Ne yorgunluğunuz ne de tükenmişliğiniz artık bir anlam ifade etmez. Son bir gayretle finish noktasına doğru koşar ve yol boyunca sizi alkışlayan ve destekleyen insanların alkışları arasında en büyük ödülünüzü alırsınız. Takdir edilmek…

Sanırım başka hiçbir şey bu kadar acı verip aynı zamanda mutlu edemez. Diye düşünürsünüz. Bu arada kendinizi de çok yakından tanır ve kendi hakkınızda pek çok şeyi de öğrenirsiniz. Ne demek mi istiyorum? Sanırım bunu öğrenmek için maraton koşmalısınız.

Bir sonra ki yazımda görüşmek üzere hoşça kalın.

Selamlar…

Hakkı Şenkeser